Cimetiere

Fabrice

-dobrze-zaśmiał się i pomyślał przez chwilę czy by jej tam nie zamknąć, tak dla zabawy-ale też ją przytulił, pewno miała złe wspomnienia z dzieciństwa, bidulka-może pójdzimy do psychologa?

Trish.

- Nie! - zaprzeczyła, bo psychologów też się bała, wogle była taka strachliwa i niewinna

Fabrice

-to ja nim będe-usiadł na trawie pomiędzy nagrobkami i zakrył oczy ręką-wyznaj mi swoje grzechy dziecko-zawsze mrzył by być księdzem, ale ostatecznie zrezygnował, nie uznawał celibatu. takie niegrzeczne dziecko.

Trish.

Roześmiała się i usiadła obok niego. Spuściła głowę i nerwowo obracała kamyk w dłoni.
- No więc... Jak byłam mała to ukradłam babci z fartucha cukierka. akiego karmelowego. A w wieku 10 lat zrzuciłam kota z okna z 4 piętra. Przeżył, bo wpadł na bezdomnego... - mówiła szeptem z ogromną skruchą.

Fabrice

-jezu, dobrze że cię nie znałem 10 lat temu-roześmiał się w jej rękaw-to...bardzo złe grzechy, z resztą jak każdy grzech-uh, chyba nie nadawał się na księdza-jaką chcesz pokute?-to było dwuznaczne pytanie. tak

Trish.

- Sam mi ją wyznacz ojcze Fabrysiu - powiedziała patrząc na niego wyzywająco.

Fabrice

-pocałuj mnie-powiedział cicho patrząc się jej prosto w oczy.

Trish.

Uśmiechnęła się kącikiem ust i zbliżyła twarz swoją do jego powoli i powoli i cmoknęła go szybko w usta.
- To powinno wystarczyć - uśmiechnęła się cwano

Fabrice

-to ciężkie grzechy-przypomniał jej-więc i pokuta musi być większa-klasnął w dłonie i przybliżył ją do siebie.

Trish.

- Ksiądz powinien żyć w celibacie! - zmrużyła oczy przybliżając się do niego

Fabrice

-nie jestem księdzem!-powiedział do niej z uśmiechem łapiąc za rączke.

Trish.

Uśmiechnęła się i pocałowała go właśnie tak! Bo przecież pokuta musi być! Objęła go rączkami za szyję drapiąc lekko po karku.

Fabrice

objął ją lekko jedną ręką za kark a drugą położył jej na plecy-wystarczy już-przejechał palcem po jej poliku-możesz mówić dalej swoje grzechy-wystawił swoje zadbane zęby.

Trish.

- Nie mam wiecej grzechów. Jestem wcieleniem niewinności i czystości niczym orleańska dziewica - uśmiechnęła się patrząc na niego z ognikami w oczach. Takimi figlarnymi.

Fabrice

-to nie będzie już pokuty-skrzyżował ręce na kolanach i zrozbawieniem się jej przyglądał.