Moulin Rouge i Plac Pigalle

Lexie

No właśnie...
- ...więc jak? - zapytała patrząc na swój nadgarstek. Miała tam bliznę. Na wskroś żyły głównej. Skaleczenie z dzieciństwa. Ale potem podniosła wzrok jedenz tych niewinnych dla których kochają ja tylko porządni faceci.

noah

gdyby to był jerome, walnąłby wykład o pięknej dziewczynie, która pobłądziła xd
ale to nie j.
- nie mam ciebie za dziwkę, szmatę, czy jak myślisz, że cię nazywam.

Lexie

- I dobrze. Cieszę się - powiedziała. Jerome odszedł w zapomnienie. ;c

noah

zerknął na zegarek - ojacie, świeczki czekają! xdd
- masz coś takiego jak numer? komórkowy. - wyjaśnił. nie chciał tego do pracy ;dddddddddd

Lexie

pfff.
Napisała mu na dłoni kredką do oczu. Czarną i poszła. Do domu prawdopodobnie. Albo rzuci się z jakiegoś mostu po drodze, to będzie śmiesznie.

noah

a on uciekł! i szybko wbił numer do komórki i starł kredkę z dłoni, żeby nie było xd

Lexie

Usiadła przy barze obracając w dłoni pusty kieliszek po wódce. W klubie nie było jeszcze nikogo. Próby światła, kilka dziewczyn ćwiczyło przed występem, cicha muzyka wydobywała się z głośników.

antonio

A on wszedł do środka,odruchowo zdjął szalik i rozpiął kurtkę.Rozmawiał przez telefon.

Lexie

Z rozmyślań wybiło ją zatrzaśnięcie głównych drzwi. Obejrzała sie przez ramię i dostrzegła chłopaka. Całkiem przystojnego i raczej młodego. Zmierzyła go wzrokiem od stóp do głów upuszczając przy tym kieliszek. - Cholera jasna. - mruknęła pod nosem szukając wzrokiem w pobliżu Johna. Barmana, który był zdolny pobić ją za kolejny już stłuczony kieliszek tyego dnia

antonio

A,że był akurat obok to schylił się i podniósł ten kieliszek,postawił go na barze.Skończył rozmowę i schował telefon do kieszeni kurtki.

Lexie

Otworzyła buzię chcąc powiedzieć coś inteligentnego, ale nic jej nie przychodziło do głowy. Prawde mówiąc nie wiedziała, że ma doczynienia z jednym ze swoich szefów. Zasłoniła odruchowo ramionami swój strój do tańca.

antonio

Coś go zakuło w palcu spojrzała tam tamtararam krew.Syknął i usiadł obok niej

Lexie

Spojrzała szeroko otwartymi oczami na krwawiący palce.
- Oh! - ujęła jego dłoń i zabrała jakieś serwetki z baru przykładając jedną z nich do jego palca - Rana nie jest głęboka. Bedziesz żył - uśmiechnęła się. Co jak co, ale na ranach znała sie dobrze. Zawsze chciała zostać chirurgiem, ale nigdy nie miała na to pieniędzy mieszkając w Rosji. Aczkolwiek często chodziła do szpitala obserwując operację w przebraniu pielęgniarki.

antonio

odpowiedział,że bardzo się cieszy i spytał skąd ona to wie.czyżby studiowała medycynęę?

Lexie

Powiedziała, że troche studiowała, ale szybko to zakończyła. Poza tym czyta ksiązki na ten temat. Dużo książek i stąd. Rzuciła zakrwawioną chusteczkę na bar i podmuchała w palec tak czule, bo już nie leciała mu krew