Sacre Coeur

Rafael

Odychlił jeszcze bardziej głowę do tyłu czując jak mózg mu sie przelewa.
- Co? - zapytał nieco nieświadomy poprawiając rozpiętą do połowy koszulę

Esme

Bez słowa wzięła mu butelkę i się napiła. Oddała mu butelkę z powrotem, prawie pustą.
- Dzięki. - powiedziała z uśmiechem, bardzo ładnym.

Rafael

- To była moja woda droga panno - powiedział jakże oburzony bezczelnym zachowaniem dziwczyny. Spojrzał na nią tak złowrogo drapiąc się po karku.

Esme

- Zauważyłam. - powiedziała bezczelnie.
- Mogę ci kupić nową, drogi panie. - dodała. Chciało jej się śmiać.

Rafael

- Obejdzie sie - odburknął obrażony i spojrzał na jej buty - Takich już się nie nosi - zmarszczył nos, wiedział, że się nie nosi, bo ogląsał wczoraj feszyn tivi

Esme

- Wiem, dlatego je noszę. - powiedziała rozbawiona.
- Nie podobają ci się? - zapytała unosząc brew. - To klasyka.

Rafael

- Mogą być - wzruszył ramionami i od butów przeniósł swój wzrok po jej dłogich nogach przez biust aż po twarz.

Esme

- A ja ci się podobam? - powiedziała, bo jak wiadomo była bezczelna i chamska.

Rafael

Spojrzał na nia okiem eksperta.
- Jesteś całkiem przeciętna - powiedział z wesołymi iskierkami w oczach.

Esme

Udała, że jest obrażona. W rzeczywistości nie obchodziła ją opinia innych.
- Dziękuję. - powiedziała bez namiętnie.

Rafael

Dumny z siebie podparł się łokciami o schody tak, że jej uda były tuz przy jego nosie.
- Imię? - zapytał krótko i zwięźle.

Esme

- Esme. - wypowiedziała cicho swoje imię.
- Nazywasz się? - spytała rozkładając się na schodach, było jej trochę zimno.

Rafael

- Rafael - powiedział przyglądajc się chińczykowi robiącemu zdjęcia psu siakjącemy w krzaki - Miejscowa? - zapytał przeciągle.

Esme

Patrząc jak pies sika odpowiedziała:
- Tak, jestem Paryżanką. Mieszkam tu od zawsze. Tak więc jestem miejscowa. - zaczęła nawijać. Nie jej wina, że była rozgadana.

Rafael

- Czym się intersujesz? - zapytał patrząc teraz jak pies goni chińczyka, który śmiesznie wywija swym plastikowym aparacikiemm