Seine

odette.

-bo jesteś ślepym impretynentem!-parsknęła i poprawiła apaszkę-i pachniesz cointerau.

Rafael

- Wyglądasz jakby ci łajno spadło na głowę - pokazał na jej fryzurę i poszedł dalej. Sympatycznie.

odette.

-a ty jesteś-oburzyła sie i aż zawrzała-jesteś wstrętny! i eghhhahhaug!-nie mogła sie wysłowić, bo był naprawdę, naprawdę podły i już rozważała, czy go nie podtopić. ruszyła w stronę drugą.

Rafael

- I... jestem boski! Ja to wiem i ty to wiesz i cala zenska czesc Paryza - mowil sobie tak zeby ona to uslyszala i przysiadl na murky by popatrzec na wode.

odette.

-oj przestań pieprzyć, jesteś pijany-rzekła i szturchnęła go, przechodząc. nie wpadł. może za lekko. powinna była wiecej ćwiczyć-ja na ciebie nie lecę, skarbie-zamachała mu szalikiem, spłonęła rumieńcem i poszła.aaa.

Rafael

Posiedział trochę i też poszedł. Spać. Najwyższy czas.

Scott Rich

Spacerowali spokojnie. W pewnym momencie Scott zwrócił uwagę na buty Lexie - wysokie szpilki.
-Nie bolą cie nogi? Może znajdziemy jakąś ławke? -zapytał, uśmiechając się.

Lexie

- Mhm - kiwnęła głową i znaleźli pierwszą lepszą ławke. Zieolną, drewnianą, odchodziła z niej farba.
- Czym się interesujesz? - zapytała patrząc na niego i okrywając się przy tym płaszczykiem. Zimno było.

Scott Rich

-Trudno powiedzieć. Zainteresowań specjalnych brak. Ojciec jest pisarzem, po nim lubie czytać. Jestem szalenie interesujący, co? -zaśmiał się. Zauważył, że dziewczyna mocniej okryła się płaszczem. -Zimno ci. Weź mój szalik -zdjął do tej pory luźno zwisający mu na szyi szal i owinął nim Lexie.

Lexie

- Dziękuję. - uśmiechnęła się i dotknęła odruchowo swoim kolanem jego. Pierwszy raz ktoś tak ją traktuje. Czuła się jakby była na haju. - Też czytam. Trochę.

Scott Rich

-Lubie to. To znaczy... masz wrażenie, że jesteś wtedy w zupełnie innym świecie -popatrzył się na wodę. -A ty? Co cie interesuje?

Lexie

- Taniec. I konie. Lubię je. Dawno nie jeździłam. Wiesz w Rosji nie było to takie łatwe. Lubiesz też fotografię. Amatorsko, ale sprawia mi to przyjemnośc - powiedziała i przygryzła kawałek niebieskiego szalika Scotta

Scott Rich

-Dobrze jest mieć coś, co sprawia ci przyjemność. Odrywa od wszyskiego. Mój ojciec zamykał się na długie godziny w ciemnym gabinecie pisząc kolejne książki, a moja matka w swojej pracowni, projektując ciuchy. Widywali się tylko w przerwach na kawę. Zastanawiam się, jak nadal ze sobą wytrzymują -zaśmiał się.

Lexie

- Wiesz może to jest ta recepta na szczęśliwe małżeństwo. Widują się rzadko by móc tęsknić,a spotkanie sprawia im większą przyjmność - zaśmiała się. Ale coś w tym było i to jej się nawet podobało. Taka tęsknota.

Scott Rich

-Może -spojrzał na dziewczynę. -Wydają się szczęśliwi. To znaczy, kiedy zechcą opuścić swoje pracownie. No dobra, teraz ty opowiedz mi coś o sobie, bo wychodzę na samoluba -uśmiechnął się.